إِنَّآ أَنزَلْنَاهُ فِى لَیْلَةِ الْقَدْرِ
تفسیر سوره قدر برگرفته از سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین قرائتی

سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره قدر- آیه ۵-۱
إِنَّآ أَنزَلْنَاهُ فِى لَیْلَةِ الْقَدْرِ (همانا ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم.)
خداوند، امور عالم را از طریق فرشتگان و با واسطه آنان به انجام مى رساند. لذا در بسیارى از آیات قرآن، فعل ها و ضمیرهاى مربوط به خداوند به صورت جمع آمده است. چنانکه در آغاز این سوره مىفرماید: «انّا انزلناه» ما قرآن را نازل کردیم. بر اساس نظر مفسّران، قرآن دو بار نازل شده است. یکبار به صورت یکپارچه در شب قدر که این سوره به آن اشاره دارد و بار دیگر به صورت تدریجى در مدت بیست و سه سال دوره رسالت پیامبر. تعبیرات قرآن نیز درباره نزول این کتاب آسمانى دو گونه است. برخى با واژه «انزلنا» از ریشه انزال به معناى نزول دفعى آمده و برخى دیگر با واژه «نزّلنا» از ریشه تنزیل به معناى نزول تدریجى آمده است. از انضمام آیه «انّا انزلناه فى لیلة القدر» با آیه «شهر رمضان الّذى انزل فیه القرآن» معلوم مى شود که شب قدر در ماه رمضان است، امّا اینکه کدام یک از شبهاى ماه رمضان است، در قرآن چیزى بر آن دلالت ندارد و در روایات نیز به صورت مردّد میان یکى از سه شب آمده است. چنانکه از امام صادق (ع) در مورد شب قدر پرسیدند: آن حضرت فرمود: در شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم رمضان جستجویش کن. البته معروف میان اهل سنّت آن است که شب بیست و هفتم رمضان، شب قدر است.
پیام ها
- شب قدر، شب شکرگزارى و تشکر از خداوند است. زیرا مهمترین نعمت خداوند بر بشر، یعنى قرآن نازل شده است. «انّا انزلناه فى لیلة القدر»
- ظرف و مظروف باید متناسب باشند. بهترین کتاب در بهترین شب بر بهترین انسانها نازل مىشود. «انّا انزلناه فى لیلة القدر»
توضیحات
سیماى سوره قدر

امام رضا فرمود: کسى که در زیارت قبور مؤمنین، سوره قدر را هفت مرتبه بخواند، خداوند آن مردگان و کسى که این سوره را تلاوت کرده است، مىآمرزد.
وَمَآ أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ / لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّن أَلْفِ شَهْرٍ ( و تو چه دانى که شب قدر چیست؟ / شب قدر از هزار ماه بهتر است.)
کلمه «قدر» در قرآن، در چند معنا به کار رفته است:
- مقام و منزلت. چنانکه مىفرماید: «و ما قدروا اللّه حقّ قدره» آن گونه که باید، مقام و منزلت الهى را نشناختند.
- تقدیر و سرنوشت. چنانکه مىفرماید: «جئت على قدر یا موسى» اى موسى تو بنا بر تقدیر (الهى به این مکان مقدّس) آمدهاى.
- تنگى و سختى. چنانکه مىفرماید: «و من قدر علیه رزقه...» کسى که رزق و روزى بر او تنگ و سخت شود...
- دو معناى اول در مورد «لیلة القدر» مناسب است، زیرا شب قدر، هم شب با منزلتى است و هم شب تقدیر و سرنوشت است.
- هستى، حساب و کتاب و قدر و اندازه دارد. «و اِن مِن شىء الاّ عندنا خزائنه و ما ننزّله الاّ بقدر معلوم» هیچ چیز نیست مگر آنکه خزانه آن نزد ماست و جز به مقدار تعیین شده فرو نمیفرستیم. حتّى مقدار نزول باران از آسمان حساب شده است. «و انزلنا من السماء ماء بقدر» نه تنها باران، بلکه هر چیز نزد او اندازه دارد. «و کلّ شىء عنده بمقدار» چنانکه خورشید و ماه، از نظر حجم و وزن و حرکت و مدار آن حساب و کتاب دقیق دارد. «و الشمس و القمر بحسبان»
- خداوند در شب قدر، امور یک سال را تقدیر مىکند، چنانکه قرآن در جایى دیگر مىفرماید: «فیها یفرق کلّ امر حکیم» در آن شب، هر امر مهمّى، تعیین و تقدیر مىشود. بنابراین، شب قدر منحصر به شب نزول قرآن و عصر پیامبر نیست، بلکه در هر رمضان، شب قدرى هست که امور سال آینده تا شب قدر بعدى، اندازهگیرى و مقدّر مىشود.
بیدار بودن شب قدر و احیاى آن با دعا و نماز و قرآن، مورد سفارش پیامبر و اهل بیت آن حضرت بوده است و در میان سه شب، بر شب بیست و سوم تأکید بیشترى داشتهاند. چنانکه شخصى از پیامبر پرسید: منزل ما از مدینه دور است، یک شب را معیّن کن تا به شهر بیایم. حضرت فرمود: شب بیست و سوم به مدینه داخل شو.
امام صادق (ع) در حالى که بیمار بودند، خواستند که شب بیست و سوم ایشان را به مسجد ببرند.
حضرت زهرا در این شب، با پاشیدن آب به صورت بچهها، مانع خواب آنها میشدند.
در روایات آمده است که دهه آخر ماه رمضان، پیامبر بستر خواب خود را جمع نموده و ده شب را احیا میداشت.
در حدیثى طولانى از پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله مىخوانیم که حضرت موسى (ع) به خدا عرض کرد: خدایا مقام قربت را خواهانم. پاسخ آمد: «قُرْبى لِمَن اسْتَیْقَظَ لَیْلَةَ الْقَدْر»، قرب من، در بیدارى شب قدر است. عرضه داشت: پروردگارا، رحمتت را خواستارم. پاسخ آمد: «رَحْمَتى لِمَنْ رَحمَ الْمَساکِینَ لَیلةَ الْقَدر»، رحمت من در ترحّم بر مساکین در شب قدر است. گفت: خدایا، جواز عبور از صراط میخواهم. پاسخ آمد: «ذلِکَ لِمَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ لَیْلَةَ الْقَدْر»، رمز عبور از صراط، صدقه در شب قدر است. عرض کرد: خدایا بهشت و نعمتهاى آن را میطلبم. پاسخ آمد: «ذلک لِمَنْ سَبَّحَ تَسْبیحَة فى لیلةِ القدر»، دستیابى به آن، در گرو تسبیح گفتن در شب قدر است. عرضه داشت: پروردگارا، خواهان نجات از آتش دوزخم. پاسخ آمد: «ذلک لِمَنْ اسْتَغْفَرَ فِى لَیلةِ الْقَدْر»، رمز نجات از دوزخ، استغفار در شب قدر است. در پایان گفت: خدایا رضاى تو را میطلبم. پاسخ آمد: «رِضاىَ لِمَنْ صَلّى رَکْعَتَینِ فِى لَیلةِ الْقَدْر»، کسى مشمول رضاى من است که در شب قدر، نماز بگذارد.

از وقایع عجیب تاریخى، ضربت خوردن حضرت على (ع) در شب قدر، در محراب عبادت و به هنگام نماز است. آرى، اشرف خلق خدا، در اشرف مکانها و اشرف زمانها، در اشرف حالات، شهید شد.
شب جایگاه ویژهاى در مسائل معنوى دارد که به چند مورد اشاره مىکنیم:
- خداوند براى اهداى تورات، حضرت موسى را به مناجات شبانه فراخواند: «اربعین لیلة»
- قرآن، زمان مناسب براى استغفار را، هنگام سحر مىداند: «و بالاسحار هم یستغفرون»
- عروج پیامبر به آسمان، به هنگام شب بود. «اسرى بعبده لیلاً من المسجد الحرام»
- پیامبر مأمور بود که مناجات و عبادات شبانه داشته باشد. «و من الّیل فتهجّد به نافلة لک»، «قم الّیل الاّ قلیلا»
- خداوند از عابدان در شب ستایش مىکند. «یتلون ایات اللّه اناء الّیل» و به تسبیح در شب سفارش مىکند. «فسبّحه لیلا طویلا»
- خداوند در قرآن، به زمان طلوع فجر و هنگام عصر یک بار سوگند یاد کرده است ولى به هنگام سحر سه بار. «و الّیل اذا عسعس» «و الّیل اذ ادبر»، «و الّیل اذا یسر»
- طول شب قدر، یک شب کامل کره زمین است که ۲۴ ساعت مى شود، نه آنکه مخصوصِ مکان خاصّى همچون مکّه و آن هم به میزان ۸ ساعت شب آن منطقه باشد. چنانکه مراد از روز عید فطر، یک روز کامل کره زمین است که شامل همه نقاط و مناطق مى شود.
- تقارن شب تقدیر بشر با شب نزول قرآن، شاید رمز آن باشد که سرنوشت بشر، وابسته به قرآن است. اگر پیرو قرآن باشد، سعادت و رستگارى و اگر دور از قرآن باشد، شقاوت و بدبختى براى او رقم مى خورد.
- ابوذر مى گوید: به رسول خدا عرضه داشتم آیا شب قدر در عهد انبیا بوده و امر بر آنان نازل مى شده و پس از آنکه از دنیا مى رفتند، نزول امر در آن شب تعطیل مى شده است؟ حضرت فرمودند: شب قدر تا قیامت هست.
- شاید رمز اینکه شب قدر مخفى است، آن باشد که مردم شبهاى متعدّد را به عبادت بپردازند، کسانى که یک شبِ آنرا درک کردند مغرور نشوند و کسانى که آنرا درک نکردند، از باقى شبها مأیوس نشوند.
- در روایات آمده است: «العمل الصالح فیها خیر من العمل فى الف شهر لیس فیها لیلة القدر» کار نیک در شب قدر، بهتر از کار نیک در هزار ماه بدون شب قدر است.
پیامها
- براى امور مقدّس، زمان مقدّس انتخاب کنید. «لیلة القدر خیر من الف شهر»
- زمانها یکسان نیست، بعضى زمانها بر بعضى دیگر برترى دارد. «لیلة القدر خیر من الف شهر»
تَنَزَّلُ الْمَلَآئِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن کُلِّ أَمْرٍ (در آن شب، فرشتگان و روح به اذن پروردگارشان براى انجام هر کارى فرود آیند.)
از امام صادق (ع) پرسیدند: آیا روح همان جبرئیل است؟ فرمود: جبرئیل از ملائکه است و روح برتر از ملائکه است. سپس این آیه را تلاوت فرمودند: «تنزل الملائکة والروح...» با نزول فرشتگان بر قلب پیامبر و امام معصوم در شب قدر، ارتباط زمین با آسمان، مُلک با ملکوت و طبیعت با ماوراء طبیعت برقرار مى شود.
روح انواعى دارد:
- روحى که منشأ تمایلات و شهوات است.
- روحى که منشأ قدرت و حرکات است. این دو روح، مشترک میان انسان و حیوان است.
- روحى که منشأ اختیار و اندیشه است، که این روح مختص انسان است.
- روحى که عقل محض است و جوهر وجودى فرشتگان را تشکیل مىدهد.
- روحى که برتر از فرشتگان است و شب قدر همراه آنان به زمین نازل مىشود.
- در روایات آمده است که با منکران امامت، با سوره قدر احتجاج کنید. زیرا بر اساس این سوره، فرشتگان هر سال در شب قدر نازل مىشوند. در زمان حیات پیامبر بر وجود شریف حضرتش وارد مىشدند. پس از آن حضرت بر چه کسانى نازل مىشوند؟
روشن است که هر کسى نمىتواند میزبان فرشتگان الهى باشد و باید او همچون پیامبر، معصوم بوده و ولایت امور بشر به عهده او باشد و او کسى جز امام معصوم نیست که در زمان ما، حضرت مهدىعلیه السلام مىباشد و فرشتگان در شب قدر شرفیاب محضرش مى شوند.
نگاهى به فرشتگان در قرآن
فرشتگان، کارگزاران نظام هستى و مأمور انجام فرامین خداوند در اداره امور هستند. در قرآن براى هر دسته از فرشتگان مأموریّت و نقش خاصّى تعیین شده است و با همان مأموریّت نامگزارى شدهاند: «النّازعات»، «الصّافات»، «الزّاجرات»، «النّاشرات»، «الفارقات»، «المدبّرات»
- برخى فرشتگان براى حفاظت گماشته شدهاند. «انّ علیکم لحافظین»
- بعضى فرشتگان با اولیاء الهى گفتگو دارند. با زکریا سخن گفتند و او را به فرزندى به نام یحیى بشارت دادند «نادته الملائکة» و همین فرشتگان با حضرت مریم گفتگو کردند. «اذ قالت الملائکة یا مریم»
- در مواردى، سخن از امداد فرشتگان به رزمندگان در جبهه هاى جنگ به میان آمده است. چنانکه در جنگ بدر، خداوند سه هزار فرشته را به یارى مسلمانان فرستاد. «یمدّکم ربّکم بثلاثة ءالاف من الملائکة»
- برخى فرشتگان مسئول گرفتن جان مردم هستند. «یتوفّیکم ملک الموت» و دستهاى دیگر، مسئول امور عرش. «یحمل عرش ربّک»
- از امتیازات فرشتگان، عبادت دائمى و خستگىناپذیر آنهاست که قرآن مىفرماید: «و من عنده لایستکبرون عن عبادته و لا یستحسرون» ، «یسبحون الیل و النهار لایفترون»
- از وظایف دیگر فرشتگان، دعا و استغفار براى مؤمنین «یستغفرون لمن فى الارض» و صلوات بر پیامبر اسلام است. «انّ اللّه و ملائکته یصلّون على النّبى»
- فرشتگان درجاتى دارند و همه در یک سطح و مقام نیستند. «ما منّا الا له مقام معلوم» خداوند، همان گونه که بعضى از انبیا را بر برخى دیگر برترى داده، از میان فرشتگان نیز بعضى را برگزیده است. «اللّه یصطفى من الملائکة»
- قدرت تمام فرشتگان یکسان نیست و ظرفیّتهاى متفاوتى دارند. «اولى اجنحة مثنى و ثلث و رباع»(۸۰) بعضى فرمانبرند و بعضى فرمانده، ولى همه معصوم و امین. «مطاع ثَمَّ امین»
- ایمان به همه فرشتگان لازم است، «کلّ آمن باللّه و ملائکته» و انکار آنان در کنار انکار خداوند آمده است. «و من یکفر باللّه و ملائکته»
- فرشتگان، لشگر الهى هستند و تعدادشان را جز خداوند هیچکس نمىداند. «و ما یعلم جنود ربّک الاّ هو» و اگر گاهى سخن از تعداد به ظاهر اندک آنان است، نظیر آیه «علیها تسعة عشر» که مىفرماید: مأموران دوزخ نوزده نفرند، دلایل دیگرى دارد، نه آنکه به خاطر نداشتن نیرو باشد.
- فرشتگان، اطاعت مطلق از خداوند دارند و هر چه را مأمور شوند انجام مىدهند و هرگز نافرمانى ندارند. «لایعصون اللّه ما امرهم و یفعلون ما یؤمرون»
- آنان بر فرمان خداوند پیشى نمىگیرند و فقط فرمان او را عمل مىکنند. «لایسبقونه بالقول و هم بامره یعملون»
- اطاعت آنان آگاهانه و بر اساس تقواى الهى است و در اطاعت، کار خاصّى را گزینش نمىکنند، بلکه هر کارى که به آنان محوّل شود انجام مىدهند. «یخافون ربهم من فوقهم و یفعلون ما یؤمرون»
- پیامبر اسلام فرمود: آفرینش فرشتگان، همه از نور است. «انّ اللّه عزّ و جلّ خلق الملائکة من النور» و خداوند هیچ موجودى را به اندازه فرشتگان نیافریده است. «ما من شىء مما خلق اللّه اکثر من الملائکة»
- امام صادق (ع) فرمود: فرشتگان، اهل خوردن و آشامیدن و آمیزش جنسى نیستند. «انّ الملائکة لا یأکلون و لا یشربون و لاینکحون»
پیام ها
۱- فرشتگان بدون اذن خداوند کارى انجام نمىدهند. «تنزّل الملائکة... باذن ربّهم»
۲- تقدیر امور در شب قدر، با نزول و حضور فرشتگان صورت مىگیرد. «تنزّل الملائکة... من کل امر»
۳- تقدیر امور در شب قدر، گوشهاى از ربوبیّت الهى است.«باذن ربّهم من کل امر»
سَلاَمٌ هِىَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ((آن شب) تا طلوع فجر، (سراسر) سلام و درود است.)
«سلام»، یکى از نامهاى خداوند در قرآن است. «هو اللّه الّذى لا اله الا هو الملک القدوس السلام... » مراد از «سلام» در این آیه، لطف و عنایت ویژه الهى نسبت به بندگان در شب قدر است که سلامت و رحمت و برکت را به دنبال دارد و باب نقمت و عذاب را مىبندد، زیرا کید و وسوسه شیطان در آن شب مؤثر واقع نشود.
در شب قدر، فرشتگان به زمین نازل مىشوند و بر هر مرد و زنى که در حال عبادت باشند، سلام مى کنند. چنانکه در قیامت نیز با گفتن سلام به استقبال بهشتیان مى روند: «سلام علیکم طبتم فادخلوها خالدین»
پیام ها
- شب قدر، شب سلامت فکر و روح آدمى و تعالى به سوى خداوندِ سلام است. «سلام هى حتّى مطلع الفجر»
- شب قدر، شب رحمت است و مىتوان با توبه، الطاف خداوند را به خود جلب کرد. «سلام هى حتّى مطلع الفجر»
- تقدیر امور از سوى خداوند، بر اساس سعادت بشر است، مگر آنکه او خود جز این بخواهد. «سلام هى حتّى مطلع الفجر»
ویدئوی تفسیر سوره قدر
: