مقدمه: دانشجویان پزشکی در معرض استرس و اضطراب زیادی هستند و بی‌توجهی به سلامت روان آنها می‌تواند منجر به فرسودگی، بی‌انگیزگی، ترک تحصیل، کاهش عملکرد و فرسودگی شغلی در آینده شود. از آنجا که سواد سلامت روان در شناخت و پیشگیری از اختلال سلامت روان و بهبود عملکرد موثر است مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سواد سلامت روان با خودکارامدی و کیفیت زندگی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران 1403 انجام شد.

روش پژوهش: مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر از نوع همبستگی بود و با مشارکت 189 دانشجوی پزشکی در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. نمونه های مطالعه به روش در دسترس از مراکز آموزشی درمانی تابعه دانشگاه ایران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های سواد سلامت روان دیاس، خودکارآمدی شرر و کیفیت زندگی وار استفاده شد. تحلیل داده‌ها با شاخص های میانگین و فراوانی و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام گردید.

یافته‌ها: نتایج  آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که سواد سلامت روان دانشجویان با کیفیت زندگی ارتباط معنی‌داری دارد (r=0.18,p<0.05). بین سواد سلامت روان و خودکارآمدی رابطه ضعیف مشاهده شد (r=0.11,p<0.05). سواد سلامت روان، متغیرهای کیفیت زندگی و خودکارامدی را در دانشجویان پزشکی پیش بینی می کند (p<0.05).

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته ها سواد سلامت روان دانشجویان رشته پزشکی بر کیفیت زندگی و خودکارامدی تاثیر دارد و بین دو مولفه آگاهی از مشکلات سلامت روان و استراتژی های کمک به خود در سواد سلامت روان با  بعد شغلی خودکارامدی ارتباط معنی داری وجود دارد بنابراین اجرای مداخلات آموزشی مبتنی بر سواد سلامت روان در دانشجویان پزشکی برای ارتقاء خودکارامدی شغلی ضروری است.

کلیدواژه: سلامت روان؛ سوادسلامت؛ خودکارآمدی؛ کیفیت زندگی؛ دانشجو، پزشکی